HUGO STOOP
TECHNISCH SCHRIJVER
Schrijven wat niemand wil lezen
Ik ben Hugo Stoop en sinds maart 2023 werk ik bij Xelion BV als technisch schrijver. Als me gevraagd wordt om uit te leggen wat dat voor baan is, dan begin ik meestal met een grap. “Ik schrijf de dingen die niemand wil lezen”, zeg ik dan met een grijns. Dat klinkt flauw, maar er zit een kern van waarheid in. Een technisch schrijver houdt zich vaak bezig met het maken van handleidingen. Je weet wel, zo’n boekje dat bij je koffiezetapparaat zit. Je legt het in een la en gaat er pas weer naar op zoek als je op een grauwe maandagochtend geconfronteerd wordt met een plas water op het aanrecht en een kopje dat hardnekkig leeg blijft. Voor een softwareproduct zoals Xelion 8 leveren we geen boekje aan onze klanten. Toch is het belangrijk dat je terug kunt vinden hoe je dingen moet doen. Of hoe het kan komen dat iets niet werkt zoals je verwacht. En zorgen dat die informatie helder en toegankelijk is, dat is de kern van mijn vak.
Iedereen is een beetje klant
Om iedereen te geven wat ze nodig hebben, moet ik onze klanten leren kennen. Dat is de eindgebruiker die een app op hun telefoon installeert en ermee aan de slag gaat. Het is ook de IT-beheerder bij dat bedrijf die de instellingen van die app verzorgt. En het is de distributeur die zorgt dat de IT-beheerder een goed geconfigueerde opstelling krijgt. Al die mensen worden door ons bediend en ze verdienen het om ondersteuning te krijgen die past bij hun beleving. Ook heb ik interne klanten bij Xelion. Onze verkopers en after-salesengineer gebruiken documentatie om aan klanten uit te leggen wat onze software kan. De mensen die bij onze supportafdeling werken, gebruiken documentatie om een klant te helpen een antwoord te vinden op hun vraag. Voor mijn externe klanten let ik op hoe ik alles zo toegankelijk mogelijk kan maken. Van mijn interne klanten hoor ik waar de grootste behoefte aan is.
Zelf ben ik vooral klant van de afdeling Research & Development. Zij maken onze producten en zij zijn voor mij dus de bron van de waarheid. Zij geven mij de ruwe informatie waar ik een beschrijving of een helptekst mee maak.
Monnikenwerk
Mensen zeggen wel eens dat schrijven een eenzaam beroep is. Zoals ik mijn werk doe, is dat ongeveer half waar. Ja, als ik bezig ben om een overzicht met technische termen te maken, dan werk ik in stilte. En als ik echt wil begrijpen hoe je door een instelling navigeert, dan doe ik dat het beste alleen. Maar de rest van de tijd ben ik met mensen in gesprek over wat we van elkaar nodig hebben en hoe we elkaar kunnen ondersteunen. Juist die afwisseling is een reden dat ik voor Xelion heb gekozen. Hier mag ik zowel het stille monnikenwerk doen, maar ook het praatwerk waarbij we een koers bepalen voor de documentatie die in de visie van Xelion past.
Als ik later groot ben
Ik krijg soms de vraag of dit het beroep is dat ik ook al wilde doen toen ik nog klein was. Nee, niet echt. Ik wilde paardenfokker worden. En boswachter. En illustrator. Ondertussen schreef ik wel van alles. Zoals een eigen krant, die ik maakte op de oude typemachine van mijn vader. Ik had schriften vol verhalen en een ander vol gedichten en hele ladingen aan weblogposts. Pas tijdens mijn opleiding tot vertaler en een studie in de literatuur drong het eindelijk tot me door dat schrijven ook gewoon een vak was. Zo kwam ik terecht bij een uitgeverij die schoolboeken maakt.
“Wat ik daar leerde over toegankelijk schrijven en over je publiek echt op maat willen bedienen, neem ik nog altijd met me mee.”
Leren bij Xelion
Tijdens een aantal jaar freelance werk in het buitenland kwam ik het vak technisch schrijver tegen. Toen ik terugverhuisde naar Nederland ben ik in die functie aan de slag gegaan. Eerst in de machinebouw, waar ik bergen respect heb ontwikkeld voor de engineers, beproevers en monteurs waarmee ik werkte, en waar ik leerde hoe ik als ‘talige ziel’ in een maakbedrijf kan passen. En nu dus bij Xelion, waar tekst, beeld en navigatie samen groter zijn dan de som van hun delen, en waar ik me een heel nieuw kennisveld eigen mag maken. Dat is waarom ik elke dag m’n bed weer uitkom: er is nog zo ontzettend veel te leren!
